ROZDZIAŁ 4

Szybko dotarłam do tej kawiarenki i zaczęłam szukać wzrokiem Michała aż w końcu natrafiłam na kogoś przypominającego jego wzrostem. Muszę przyznać, że dosyć śmiesznie wyglądał tak zakapturzony i chowający się przed ludźmi. Dosiadłam się i powiedziałam :

- Cześć. Fajnie wyglądasz.

- Daj spokój. Może się jednak przejdziemy, co ? Nie chciałbym, żeby nam ktoś przeszkadzał a tutaj zaraz może się zacząć.

- No dobra.

- To chodź.

I wyszliśmy z kawiarni i ruszyliśmy przed siebie. Bałam się, że rozmowa nie będzie się za bardzo kleić a o dziwo gadaliśmy i gadaliśmy aż końca nie było widać. Michał opowiadał mi różne ciekawostki ze zgrupowań i żarty, które wywijał im Igła a ja się śmiałam jak wariatka. W końcu jednak zaczęło się ściemniać, co oznaczało, że Kubi musi wracać. Nie chciałam się z nim rozstawać ale wiedziałam, że to konieczne. Staliśmy przy jego samochodzie a ja powiedziałam :

- Tylko jedź ostrożnie, bo nie chcę Cię mieć na sumieniu.

- Jasne. Tym razem na pewno szybciej się odezwę. Obiecuję.

- Dobrze.

- Słuchaj, a może byś przyjechała do Jastrzębia na jakiś mecz, co ? Ja bilety załatwię a jak będzie trzeba to nawet po Ciebie przyjadę.

- No nie wiem…

- No nie daj się prosić. Tak się szybciej zobaczymy a w sobotę gramy z Efektorem u siebie. To co ? Będziesz ?

- No dobra. Postaram się.

- Super, to jak będziesz miała jakiś kłopot z transportem to zadzwoń a ja przyjadę.

- A mogę wziąć siostrę ?

- Pewnie. Dobra to ja lecę bo w końcu stad nie odjadę. Do zobaczenia.

I pocałował mnie w policzek po czym wsiadł do samochodu i odjechał. Cały czas się trzymałam za twarz. Nie mogłam przestać się szczerzyć jak głupia. Ale w radosnym nastroju wróciłam do domu i od razu złapałam za telefon i zadzwoniłam do Doroty :

- Cześć

- No w końcu sobie o mnie przypomniałaś.

- Oj przepraszam, ale słuchaj mam ci dużo do opowiedzenia ale najpierw pytanie. Masz ochotę wybrać się ze mną w sobotę do Jastrzębia ?

- Do Jastrzębia ? Zwariowałaś ? A niby jak my tam dojedziemy, co ?

- Michał po nas przyjedzie.

- Jaki znowu Michał ? Coś Ty dzisiaj brała ?

- No Kubiak. Widziałam się z nim dzisiaj

- Ta jasne.

- Mogę ci wysłać zdjęcie, bo mu zrobiłam.

- No wyślij to ci wtedy uwierzę.

I rozłączyłam się, żeby wysłać jej zdjęcie. Po chwili oddzwoniła :

- Ja nie mogę. To serio on.

- No co Ty nie powiesz ? To co ? Jedziemy ?

- Yyy.. No skoro Michał by po nas przyjechał to pewnie. Zawsze chciałam odwiedzić halę w Jastrzębiu.

- No to do zobaczenia.

I się rozłączyłam. Byłam taka naładowana pozytywnymi emocjami, że aż mnie roznosiło.

Z perspektywy Michała :

Wróciłem dość późno do domu. Już w samochodzie zacząłem się zastanawiać co powiem Monice, bo na pewno będzie pytać gdzie byłem. Nie miałem jakiegoś genialnego pomysłu więc postanowiłem iść na żywioł. Co mi ślina na język przyniesie – to powiem. Ostrożnie wszedłem do domu, licząc, że może Monia już śpi jednak siedziała w kuchni przy stole. Spytałem :

- Czemu jeszcze nie śpisz ?

- Czekałam na Ciebie. Gdzie byłeś Michał ? – UPS, dobra, myśl Michał.

- Byłem z żoną Łasko na zakupach. Chciała, żebym pomógł jej wybrać jakiś fajny prezent dla Michała, bo się pokłócili. No i się nam trochę zeszło. Nie gniewaj się Monia.

- Następnym razem daj mi znać dokąd idziesz.

- Jasne, przepraszam. Ale teraz już idę się położyć, bo jestem zmęczony.

I poszedłem szybko do łazienki, żeby nie ciągnąć dłużej tego tematu. Nie chciałem jej okłamywać, ale wiedziałem, że Monika to zaraz źle zinterpretuje i zrobi się strasznie zazdrosna tak jak potrafi być.