ROZDZIAŁ 38

W końcu szczęśliwa w pełni :

Obudziłam się wtulona w tors Michała. Na wspomnienie wczorajszej nocy aż mi ciarki przeszły po plecach. To było coś pięknego. Kiedy tak rozmyślałam, poczułam, że Misiek się budzi i od razu na przywitanie pocałował mnie czule, po czym powiedział :

- Dzień dobry skarbie. Wyspałaś się ?
- Nie bardzo, pewien delikwent jakoś nie dał mi się zbytnio wyspać.
- Oj, to niedobry. Mam z nim pogadać ??

I zaśmiał się w ten swój charakterystyczny, misiowaty sposób przeznaczony tylko dla mnie. Po chwili jednak nasz błogi spokój przerwał dźwięk telefonu. Nie podnosiłam się, bo myślałam, że to Michała, ale on w końcu powiedział :

- Zamierzasz odebrać ?
- A to mój dzwoni ? - zdziwiłam się.
- No tak.
- O kurcze.

I wstałam szybko, po czym drapnęłam telefon z szafki i wyszłam odebrać.

- Tak słucham ?
- Hej mała, błagam uratuj biednego Damianka... - Mały i te jego pomysły.
- Damian ? Ale co się dzieje ?
- Agnieszka się dzieje. Ot co. Ja już z nią dłużej nie wytrzymam, ona ciągle ma o coś pretensje, a Kurek się tylko ze mnie śmieje, no pajac głupi no.

I usłyszałam jakieś dziwne odgłosy, tak jakby zaczęli się przepychać, więc musiałam im to przerwać i powiedziałam :

- Ejj, co Wy tam odwalacie ?
- Jestem, jestem, sorki, Kuraś mi chciał zabrać telefon, ale to, że jestem mniejszy nie znaczy, że się tak łatwo poddam, nie ?
- No pewnie Damianku. To co z tą Agnieszką ?
- A.. musisz przywieźć tu Michała, żeby kazał jej stąd spadać, bo ja tu już dłużej nie wytrzymam. Prooooszę. - i zaczął mi jęczeć do ucha, co musiałam bardzo szybko przerwać, więc mu powiedziałam :

- Dobrze, zaraz będziemy.
- Super, czekamy z niecierpliwością.

I się rozłączyliśmy a ja się uśmiechnęłam pod nosem. Ten Mały to jednak jest niewyjęty.

Wszystko co dobre, szybko się kończy :

Niestety, Igłą musiał już wracać do domu do Rzeszowa, co równało się z moim powrotem do domu. Strasznie nie chciałam się z nim rozstawać, bo przez te kilka dni zdążyłam się tak przyzwyczaić do obecności Igły przy mnie, że teraz nie wiem jak sobie bez niego poradzę. Teraz siedzę sobie w domu i próbuję się czegoś nauczyć, jednak za cholerkę nic mi nie chce wejść do głowy. Nagle usłyszałam pukanie. Myślałam, że to mama, więc kazałam jej wejść a moje zdziwienie sięgnęło zenitu, kiedy w drzwiach stanął Winiar :

- Cześć.
- Cześć, a co Ty tu robisz ?
- Przyjechałem do Ciebie. Myślałem, że się ucieszysz.
- Cieszę się, no ale.. skąd znałeś mój adres ?
- Ma się te swoje sposoby. Zabieram Cię do kina. Grają świetny film.
- Ale teraz ?
- Tak teraz. No idź się przebierz.
- No dobra, już idę.

Z innej perspektywy :

Kiedy Kasia poszła do łazienki, Misiek usiadł na łóżku. Ogarnął wzrokiem cały pokój i w oczy rzuciła mu się jedna rzecz. Natychmiast ją wziął i podniósł z ziemi, po czym zaczął się jej bardzo intensywnie przyglądać. No tak.. to może wiele namieszać w życiu całej tej trójki .

Z perspektywy Ani :

Zibi dzwonił do mnie prawie codziennie, a jeśli nie mógł zadzwonić to pisał smsy. Był taki kochany. Czułam, że z każdym dniem zakochuje się w nim coraz bardziej. Teraz tylko muszę mu dać tego jasny sygnał. Wracałam sobie z moją kochaną psiapsiółą Martyną do domu, kiedy zobaczyłam kogoś przed moim domem. Tego kogoś się tu bardzo nie spodziewałam. Ta osoba podeszła do mnie i powiedziała :

- Musimy porozmawiać.